"bir varmışım bir yokmuşum
sen masalda, son uykuymuşum"


Şimdi mavi bir şehirde akşam oluyor
Geceden az önce, düşden hemen sonra
Tüm sokaklar sakin
Tüm şehir boşaltılmış
Ağlayan çocuklar susmuş uykularda
Fabrikalar paydos etmiş
Kapanmış karanlığa kapılar
Açlık ve sefalet sürülmüş tarihin sayfalarına
Değişen bir şey yok yeryüzünde
Dönüşen biziz aslında
Yalnız iki kişilik dünya
Yalnız sen ve ben
Bir yere varıyor olmalıyız
Beyaz badanalı evler görüyorum
Bahçesinde gül, bahçesinde olgun meyveler
Kutsal kitaplar gömülü toprağına
Avaz avaz şarkılar söylüyorum kaygısız
Eteğimi sürüyorum çakıl taşlarına
Sokakları denize çıkan kasabaları seviyoruz biz
Koşar adım geçiyoruz kaldırımları bu sebepten
Yosun kokusu sinmiş saçlarımızla
Hadi yum gözlerini
Açma öpene dek parmak uçlarından
Öyle inanılmaz, öyle imkansız sanma
Düş gibi, hayal gibi değil
Anla işte
Gerçeğinde ötesinde
Ceketinin iç aynasında
Bak
Tekrar bak hadi
Korkma
İyi yanlarımız hep orada
Seni seviyoruz ikimizde, unutma...

Şimdi mavi bir şiirde akşam oluyor.
Uzaklarda bir yerde
Ah ediyor sevdiğimiz tüm şâirler
Serçe parmakları havada
Rakı kadehlerini yudumluyorlar umarsız
Hepsi aynı masada
Hepsi bahtiyar
Hepsi kederli
Gülümsüyorlar güzel kadınlarının hayaline
Onlar ne zaman tebessüm etse
Biz ağlıyoruz mutluluktan
Solukları anason, sözcükleri şiir kokuyor
Bu sarhoşluk aşıklık hâlinden anlıyorum
Bilse, bir çeyrek yüzyıl daha beklerdi Süreya
Yazmak için seni
Ve beni
Hadi geç tüm denizlerimi
Bütün kıyılarım senindir artık
Göğe bakma durağında sarmaş dolaşken ruhlarımız
Seninle ben
Turgut Uyar ın dizeleriyiz sevgilim
Daha ne isterim
Ne isterim ki...