Tekdüze bir karanlık bağrımda
Paçaları ıslanmış çocukluğum
Fark edilmiyor gamzeleri
Geceye gündüze siper yüreği
Sol yanımda geçmişin izleri
Umudum pamuk ipliği
Sabaha karşı suskun geceler
Tenhalığımı görüyor musun…

Dur…
Ne olur hemen gitme…
Sana diyorum…

Basma bir entari içinde yaşlı sevinçlerim
Kıpırdamıyor saçlarımın dalgalı ıstırabı
Hüzünlü bir titreklik ellerime yapışan
Çatlamış gökyüzünün maviliği
Karanlık uçsuz bucaksız artık
Acımasız günler dolandı boğazıma
Çıkmaz sesim, duyuyor musun…

Duy…
Ne olur hemen gitme…
Dinle…

Bir ikindi gölgesinde dinlenirken yaşam
Yeni bir dünyada
Küçük bir kız vardı
Benimdi
Ama hiç doğmadı

Düşüm uyandı gerçeğe, benim yerime
Başucumda ağladı
Onuru kırık bir kader dolandı saçlarıma
Bir gül’düm, solgun
Suçum neydi
Biliyor musun…

Bil…
Ne olur hemen gitme…

Sağır, tabansız sevdalar almış yürekleri
Dünyadan bezgin hallerim bundan
Kalabalığı sevdasından büyük gönüllere isyanım
Uçamam, kanadı kırık kelebeğim
Bu yüzden derin sularda düşlerim
Soğuk ellerim
Lakin yanıyor
İçim kanıyor

Ve ben hala delinim…
Görüyor musun…

Gör…
Ne olur hemen gitme…
Sana diyorum…

Gel
Sevdanla öldür beni
Eceli bekleyemem…

Ocak 2008

Ayşegül TEZCAN