0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
989
Okunma
Bitip tükenmişti erkek,
kadın, ellerinden sıkıca tuttu.
karşılık beklemeyerek
Adam uzattı ellerini titreyerek.
Kadın onun için son umuttu.
Korkulu düşlerini
kadının gülen gözlerinde avuttu.
Yıllanmış yorgunluklarını
kadının göğsünde uyuttu.
Zaman geldi erkek büyüdü
Güveni tavan yaptı
Yalnız başına yürüdü.
Attığı ilk adımda
İlk önce kadınını unuttu.
Belkide kadının sevdası
Zavallı yüreğini korkuttu.
Böyleydi yaşamın cilvesi
Çok zordu birine güvenmesi
Korkulardan arınıp
Yüreğine buyur etmesi.
Kadın anlamıştı.
Kadın sessizce ağlamıştı.
sanmayın erkeğin gidişine
sanmayın terkedilişine
akıl erdiremiyordu kaderin işine
karşılık bulurmuydu birgün
bunca saf sevişine.
Soruyor kadın yalnız odasında şimdi.
Bu yaşam sınavında
kaybeden acaba kimdi?
