Türkülerde öğrendim ben
Varlıkta yoklukları özlemeyi
Dalından koparmadan bir çiçeği sevebilmeyi
Aşk uğruna korkusuzca ölümlere gidebilmeyi.
Türkülerden öğrendim.
Zalimin zulmune inat boyun eğmemeyi
Gözyaşı dökerkende mutlu olabilmeyi
Türkülerde dinledim.
Ana sütü kokardı sanki türküler
Özlemle canlanırdı sevdiğim yüzler
Bir sazın telinde son bulurdu
Kavuşmamak üzere ayrılan hayaller.
Türküler öğretti bana
Yaşamın bilinmezlerini anlamayı
Acılardan dahi ders çıkartmayı
Zaferle dolmuşken içim dışım şımarmamayı
Sevgilerde ölçüyü kaçırmamayı
Velhasıl türküler öğretti bana
Her daim adam olmayı.
Bir başkadır türkülerin dili
Kimi zaman dingindir uslu bir çocuk misali
Kimi kez yaralı bir aslan kadar tehlikeli
Kimi zaman kavuşamayan sevgili
Kimi içimizdek gurbet eli
Türküler hiç susmamalı
Yeniden ve hepyeniden söylenmeli.