Paşa yüreğime telaffuzu güç haşa sürüp gidermiş
Söylemeye değer öyle çok sözüm var ki
Lakin susuyor usum zamana göz kırpıp
Dilimin sustuğuna b/akma akil ne fırtınalarda
Görmez bilemezsin sen

Vera vera diyerek tesellide anmak adını sevgiyle
Mağrur gözlerin yağmurlarıydı avuçlarıma damlayan
Ya b/akarak veda edersin dudaklara hüsranla kimi gibi
Yada uzaklara aldırmadan sarılırsın hasretle umutlara b/iz gibi
Ölmek gereksede senden evveli soluk güz güneşinde
Ne ölü topraklar var ses/sizce ruhumla beslenen bilemezsin

Farkındamısın bilmem her hazanda gittiğinin ertesi
Bir yaprak düşer ağaç gibi benden toprak gibi sana
Seher vaktinde kan revanla büyütür çatlamış dudaklar
Yaylaların kavurucu susuzluğunda sevgi tohumunu
Fabrikalarda damıtıp çokça yeşerttiğim gülüşlerini
Bolca sevgiyle üretip dağıtsamda sen bilemezsin

En k/olay yoldu direnmek küllenmiş bedenlerde
Ve yeniden dirilmekti zor olan yitik yüreklerde
Belki bir sokak gölgesinde sessizce
Yada ansızın kıyımlanmış bir ağaç gövdesinde
P/uslu şafağa beş kala hemde soluksuzca
Fakat her şey bir yana sen asla bilemezsin