Kendimi boş bir sayfanın üstten alttan eşitlenmiş noktasında bıraktım en son,
Sen gittiğinde nasıl olsa dolar bu sayfa dedim,
Hiçbir şey yazmadan, hiç nefes almadan bekledim,
Aylar geçti, en son sana yazdığım mektup bu sayfada kaldı,
Kaç satır, kaç sayfa bilmeden, hesaplamadan yazdım durdum,
Harfleri görmeyi sevdiğim için hep sustum,
Neler anlattım kim bilir,
Neleri zırvaladım yine.
Hangi eksik cümleleri hangi tamamlanmamış sorularıma denk düştüm kim bilir,
Hani ben bazen biraz kendi halinde, biraz her şeyin içinde…
Meğer boş bir sayfaya konmazmış insanın eşitlenmeyen duyguları,
Sen gittiğinde nasıl olsa özlersin dedim,
Hiçbir şey yazmadan, hiç nefes vermeden ayların üzerinden geçtin…
Aylar geçti, en son sana yazdığım mektup bu sayfada kaldı,
Çok satır, çok sayfa olmasın diye durdum,
Harfleri yan yana getiremediğin için hep sustun,
Meğer boş bir sayfaya konmazmış insanın özlemini çoğaltan kırgınlıkları,
Ben gittiğimde nasıl olsa özlersin diyesim var,
Hiçbir şey yazmadan, hiç nefes almadan yılların üzerinden geçeceğiz,
Ben kendi kendime öğrendim böyle denksiz sevmeyi,
Birimizden biri gitmeli,
Kalırsak kalbimdekileri hangimiz görmezden geleceğiz?

ÇiselOnat®
Kasım’06