Mevsimlerden yine sonbahar geldi.
Yağmur kokulu,loş sokaklardayım.
Sararmış yaprakların üstünde dolaşmaktayım.
Gelmek ya da gelememek,
Sevmek ya da sevememek,
Kaçmak ya da kaçamamak,
Sonbaharın melonkolisi mi?
Savrulsam yollarına sararmış yapraklar gibi,
Bir yağmur tanesi gibi yüzünü ıslatsam.
Bir rüzgar gibi içini buz kessem,
Bir güneş gibi buz kesen içini ısıtıversem...
Ne çıkar ki...
Mevsimlerden yine sonbahar geldi.
Karlar içerisinde, göz gözü görememekteyim.
Ayak izlerimin takibindeyim.
Özlemek ya da özleyememek,
Unutmak ya da unutamamak,
Düşmek ya da düşememek,
Sonbaharın melinkolisi mi?
Kelebek misali üşüyen yüreğine, kanayan yüreğine konsam,
Yaprakları rengarenk bir menekşe olsam.
Bir bulut olsam, üzüntülerini kapatsam,
Bir renk olsam, seninle aynı olsak...
Ne çıkar ki...
Mevsimlerden sonbahar artık gelmiş ki...


( SABRİYE ADANUR)