Tanrı sana boşa beyin vermedi
İnsan geldin öküz gittin dünyadan
Medeniyet neymiş aklın ermedi
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Geri kalmış kafalara özendin
Kapkaranlık fikirlerle bezendin
Yobazlıkta şan ve şöhret kazandın
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

İzlemedin bilimdeki havayı
Yeter sandın çalışmadan duayı
Safsatayla çözdün her bir davayı
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Sen uyurken eller vardı fezaya
Senin derdin halkı sokmak hizaya
Gücün yetti hareminde ezaya
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Kandırdığın insanları bir düşün
Dertleriyle ağrıdı mı hiç başın
Adil bir gün gördü mü ki dört eşin
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Boş kafayla hangi sırra erdiysen
Karşı durdun nerde yeni gördüysen
Yoldan çıktı kime akıl verdiysen
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Gözlerini aydınlığa kapadın
Karanlıkla bir anıldı hep adın
Kırılmadı katır gibi inadın
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Aklın fikrin sığar iki satıra
Bel bağladın türbelere yatıra
Benzetilmen hakarettir katıra
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Bu teşbihe öküz bile gücenir
Haşereler aman diye gocunur
Örümcekli beyne ancak acınır
İnsan geldin öküz gittin dünyadan

Ömür boyu karanlıkta süründün
Çağa uymaz kılıklara büründün
Yılmaz’a hep böcek gibi göründün
İnsan geldin öküz gittin dünyadan