Ödünç almışsın meğer kalbimi,
Hangi caminin avlusundayım söyle.

Nasıl göçtü varlığın imtiyazsız,
Şimdi kim ayıracak bu puslu gece de,
Hangimiz lal ! hangimiz her dilde arsız...

Bıraksaydın,
Nasıl öleceğim belliydi az çok,
Şimdi hiçbir hal yakışmaz acıma.
Duvar çöktü,
Soğudu damarda kan,
Bi-beyaz oldu gözlerim ağlamaktan.
Bıraksaydın,
Özlerdim seni...

Boynumda ilmek ilmek yükselen bu ağrı ne,
Kim bu merhametsiz, kim öfkeyle bastıran,
Yüreğinin kepenklerinin altında ellerim kaldı oysa ki.
Bu ağrı ne ! yön bilmez sol tarafa meyilli.
Genzimde soluksuz bir acı var,
Say ki sakladım bir kuşluk vakti seni.
Öyle ya ! bir ömür yakışmaz sevdaya ölüm gibi...

Şimdi hangi şair kefil olur saygısızlığıma,
Zemheri bir ayazda aşkından üryan.
Vuslat düşer mi söyle ?
Bu sersefil uykusuzluğuma.
Bıraksaydın
Özlerdim seni..

Kayboluyorum sevgili,
Zulamda üç beş eski şiir.
Dudağımda bir sonrakini bekleyen sigara,
Omuzlarım düşmüş yerle yeksan.
Ne yana baksam aydınlık,
Karanlık istiyorum.

’’Kaybettim ruhumu sokağının tenhasında hükümsüzdür.’’

Kimsesiz bir menzile şimdi,
Kaç cehennem daha ekleyerek gitmeliyim..!
Söylersem kızar mısın ?

Bıraksaydın
Severdim seni.


İsmail Yılmaz