ellerimin cinnetinden
düşlerim sorumludur
her gece düşe yatırdığım gözlerimse
suç ortağıdır bile isteye düş oyunlarıma

hangi gazoz kapağını kaldırsam
altından çocukluğum göz kırpar güneş parıltısında
ve ne zaman kibritle oynasam
o küçük kızın
çöp’ten adamları düşer ardıma bir aydede yanılsamasında



yetim çocukların aşkına
kayıp babaların ruhuna
yüreği talan anaların yüzünün nuruna
ellerimi cinnetten
gözlerimi düşlerimden azad et tanrı’m!



ki aşkın kıyısından geçerken ellerim adım adım
gözlerim şahitti
sadece
nihavent bir öpüşten
hicaz bir vuslata erişti
aşkın peşrevinden nağme nağme süzülen dudaklarıma



ben ancak bir sevda boyunda büyüdüm
aşk kadar öldüm
çocukluğumun yoksul sokaklarında
ve ben küçük bir kadınım daha
çöp’ten adamlarım hala ardımda



aşkın kyısından sarkarken ayaklarım
şahitliği hükümsüzdür gözlerimin bundan sonra
yüreği yorgun küçük bir kızın feryadı kaldı çünkü
büyümeye direnen o kadının boğazında...














14-15 haz.2014/Sev_tap