Uzak diyarlardan çekip aldığında beni
Duruşun besledi Mikalanjın eserleri gibi

Yangınlardan sonra küllerimi savuran rüzgâr
Bir yıldırım sonrası gidişinle her yer tarumar

Yokluğunda yılmadım mabedim kıldım sevgini
Cennetin diye yaşadım dört mevsim yedi iklimi

Al beni soğan zarı gibi soyulduğum dertten
Çek beni cehaletten berkitilmiş gafletten

Dönmeyeyim geride kalsın kıyısız sahiller
Tanımlanamayan uzaklıkta olsun çıktığım seferler

Ne bir bildik olsun gaipte olsun varılası yurtlar
Vicdanımı solduran yıkılsın içimdeki plastik putlar

Devasa vurdumduymaz hallerine düştüm savruldum
Dirildim yokluğuna hasret düşlerinde kavruldum

İbrahim’in atılışıydı yüzümdeki ıssız denizler
Bakışlarımdan çıkan haritalarda kurudu nehirler

Madem diyorsun gezdir ellerini dimağımda
Okumadığın bir kaç dua şifa olsun sadrıma

Geceyi kestim sesi kestim aşkına ekledim
Kahreden bekleyiş usaresi ile bakışlarını sevdim

Ağlama diyorsun ben ağlayış ibadetindeyim
Uyanıyorum bin bir gece hikâyelerinden sevgilim