Küçücük ellerim vardı, minnacık
Okşardın başımı annem
Ellerimin sığınağıydı ellerin
Sığınağıydı ellerimin öpülesi ellerin

Gülümserdin gözlerinle
Gülümserdin sevgiden nasipsiz yüreklere
Gülümserdin dile gelirdi kalplerin gizi
Dilden dile anlatılırdı sevgin
Dillendirilirdi anne yüreğin, şefkatin

Bir zaman baktım gözlerine
Kendimi gördüm gönül denizinde
Gözünden sakınırdın beni
Bir çöp iğne batsa oğluna
Oturup ağlardın, hissederdim
Kalbim sancılanırdı annem

Hummalı gecelerim vardı
Şahidiydin, bilirsin
Akıtırdın soğuk terlerini gecelere
Uyanıktım, görürdüm
Severdin beni, anlardım

Affedebilecek misin beni annem
Sen hastayken uyuya kalmıştım
Affet annem
Merhamet denizinden bir yudum su ver
Abıhayat suyudur denizin
Bir yudum su…

Sarılmıştın bana bir ara sıkıcasına
Hatırlamam
Daha yeni doğmuştum
Sanki dün doğmuştum
Hissetmiştim, korkuyordun dünyadan
Korkuyordun üzerime yağdıracak kara bulutlardan

Ben hiç korkmadım annem
Dünyamı sarmıştın çünkü
Korkma annem
Oğlun ayakları üstünde
Sırtında dokuz ayın yükü
Bükülmüş sırtın ağrısıyla dimdik
Sana boynu bükük ayçiçeği
Güneşini seyretmekte
Mahcubiyet içinde

Sevginin manasını en iyi sen bilirdin
Sevilmek için sevmek gerek oğlum derdin
Hatırlarım
Sevmelerim senle başladı annem

Sarıl bana annem
Sımsıcak sar beni, üşüyorum
Ört beni kollarınla
Ört beni
Dünya benim, cennet senin
Sen olmasan
Açlıktan ölürdü sevgim

Uyku nedir bilmezdin
Sabahlara gözlerin şiş
Üşümüyorum annem
Hem bak üstümü de açmıyorum artık
Sen uyu
Sen yeter ki
Çok değil biraz uyu

Bu aralar gurbet yaşıyorum içimin şehrine
Özümün özü!
Rüyadasın benle
Bazen sesini duyar gibi oluyorum
Nasihattesin yine
O kadar ki birlikte yaşamaktayız

Annem kelimelerim kifayetsiz
Kalbimde doludizgin duygular
Dile gelmez
Gelse de kelimeler yetmez
Seni anlatamaz hiçbir türkü
Seni anlayamaz oğullar
Anca anneler
…


Muhammed İşler