Vazgeçmek..
Senden ve bütün korkularımdan..
Tam her şeye yeniden başlamışken karalamaya çalışmak bir sayfayı
Yeniden bir hayata değil de yeniden ölmeye merhaba demek..


Gözlerin geliyor aklıma sabahın ilk ışıklarıyla…
Gökyüzü kendini göstermeye başladığında mavi bir sen beliriyor karşımda..
Bakışların hatırımda seven biri diyor kalbim

Herkes bakamaz öyle
Nasıl bir histir bu ey rüzgar!!
Senin esmen bile titretmedi beni onun kadar


Nasıl bırakılır mevsimler…….
Kuytu bir karanlığa nasıl terk edebilir insan kendini
Gökyüzü bir daha hiç mavi olmayacak
Ve ben bir daha asla bakmayacağım gökyüzüne
Ne kadar acı verici…



Gün ağarıyor..
Saçlarımda bir ilkbahar nefesi
Sonra deyişlerin geliyor aklıma
Ve her defasında sonuna gelişin..

Rüyalarımda sen ,,mutluluğun takılıyor düşlerime
Geri çekilişim fısıldıyor kalbime..
“unutamazsın diyor”…”mutlu olmak diyorum”


Nasıl bırakılır dünya,
Kahkahalarını nasıl terk edebilir insan
Hala elimde elinin sıcaklığı
Ve gülümseyen gözlerini unutamam mesela
O günkü yalan sevgini saklamak kalıyor bana bugün
Mutlu olmak işte”
Sabaha kadar günün selamını beklemek

Seni benzettiğim gökyüzünü görmek istiyorum
Gözlerin terk etmiyor yine de beni gece olunca…



Vazgeçebilmek
Vazgeçebilmek ne mümkün!!!
Önemsiz bir yaş düşüyor kirpiklerimden süzülerek
“ela gözlerim”kızarıyor
Kör olmak kalıyor bundan sonrasında
Sırf sen çok severdin gözlerimi diye ((belki o da yalandı
Hatırımda kayıp bir sis belirsin diye
İmkansız olmasın sensizlik diye..


Sevdamın üzerine yağmurlar yağdı ey kalbim”
Ben yağmuru severim bilirsin

Vazgeçmek diyorum
Seni seveni kat hayatına diyorum…..
Gözlerim buğulanıyor
Her şey mavi oluyor
Onun gözleriyle bakıyorum dünyaya
Yine de anlayamıyorum
Unut diyorum
İsyana geliyor ruhum
KALAMIYORUM

Vazgeçmek
Senden ve bütün korkularımdan
Nasıl bırakılır mevsimler
Gökyüzü bir daha hiç mavi olmayacak
Ben yağmuru sevemem ey rüzgar!!
Mutlu olmak işte……..
Vazgeçmek……
Nasıl bırakılır bu dünya…