Anlıktı tüm öfkem
Soyut bir düşün ertesinde nükseden.
Yanılgıydı koca ömür
Elimde bir bir işlediğim.
Gönüldü özlem çeken
Kimdi böylesi hüküm veren…

Sonsuzluk çağırdı en derinden
Elimde boynu bükük bir gül,
Kurumuş ve susuz
Yalandı tüm düzen.
Ne varsa yitip giden
Yakalayamadığım her ne ise
Soluk soluğa kaldığım
Ertesi o düşüşün…

Dallar kırıldı hepten
Kuytu köşelere gizlendi tüm sevdiklerim.
Raks etti duygular
Gölgesinde kalmışken
Uzaklardan yankılanan o sesin.
Susmalı elden geldiğince
Sermedim mi önüne tüm gerçeği
Gücüm yettiğince.

Sözler yalan,
Gerçek değilmiş özde kalan.
Kalmadı hiçbir şey inandığım.
Tek gerçek,
Aynalardaki o akis
Yalandı ve kimdi
Zamanın gerisinde saklı olan.

Tutamadım verdiğim o sözü
İnkâr edemem,
Sendin tek gerçeğim.
Aydınlığın en başı
Karanlığın bitmek bilmez devranı.

Tek tek geçti elekten tüm hayaller
Bir umut kırıntısı
Elde avuçta kalan.
Yine de hükmediyorum kendime
Mecbur değil miyim
Bu döngüyü sürdürmeye.
Elden gelen bu kadar
Tüm ışığım O’nda yansıyan…