3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1509
Okunma
Gitme kal diyemediğim
Ve kaybolan renklerin kırgınlığı kül döküyor
Siyah beyaz bir yalnızlık örtüyor düşlerimizi
Kapıda bekleyen hiçliğe atıla tek adım
Yok, ediyor tüm hayalleri
Sahi zamanı geriye sarabilseydik
En çok kim sevinirdi
Gelişi olmayan gitmelerden
Çocuksu ruhlarımız hiç büyümezdi ki
Olgunlaşmadan çürür giderdik sevgisiz
Bir kadın içine gömer tüm öfkesini
Yüreğinin darağacına asar
Ve yüzünde mutluluk maskesi
Gamzesinde Mahzun gülücük
En çok ben üzülürdüm dedi kırgın bir ses
Babasının paçasına sarıldı
Gitme kal diyemedi
Tüm sözcükler lal olmuştu titreyen dudaklarında
Ve gözlerinde matem
Kapıda bir kadın öfkesini içinde gömdü
Darağacına astı kinini
Yüzünde mutluluk maskesi dudaklarında kırgın gülücük
Mahmudiye düzkaya
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz