Son ağıt, vebalı bir elveda ve ayrılık kokulu mavi güller....

Asırlık bir ihanet masalında kaybetmek seni... Üstelik kahramanının katili olmak...Adil olmayan yüreğinle,altın tepside koşulsuz bir sevdayı sunmasını beklemek.

Anılar, kanayan mavi güller ve unutmayı unuttuğun delilik provaları. .Bu kadar çelimsiz bir metanet çok o canım yüreğine ’’Kardelen’’.

Durup durup kanadığın hatıralar ,aklının düz yollarından yüreğimin karanlık sularına düşürür seni. Boğulursun içimin girdaplarında.

Korkma...
Tutun seninim kıyılarına.Bırakma o masum kadının ellerini.Verdiğim acılarla senden ikinci bir sen yarattım ilkine yabancı yüreğimden çok uzak .

Tut kadın. ..!
Boğmasına izin verme.Kahpe bir ihanetin kirlettiği sularımı o Ana yüreğine muhtaç olduğum ilk senimle akla...

Sığındığım hiçbir anı ve bu sevdadaki hiçbir iyi hal o sen dolu adam etmiyor...

Beni aklarsa birtek adın aklar...