öğleden sonrası için,

bir cuma gününe randevulaşıyoruz.

ondan önce başka bir buluşmada olduğumu bileceğinden

beni avluda bekleyeceğini söylüyorsun.

sana gelirken , sağa ve sola bakıp

iki selam veriyorum ; -aleyküm selam .

seni görüyorum , uzaktan, -unuttuğum gözlükleri,

hatırlayıp biraz bulanık .

seni görünce içimde ki kuşlara yem atıyor birileri…

etraf kanat sesi, etraf gökyüzü .

yüz tutulmuş bir çaycıya oturup

iki çay istiyoruz ; biri demli – biri açık .

açıp gözlerimi seni bir kez daha görüyorum – unuttuğum insanları

hatırlayıp , çok daha umursamaz.

seni görünce içimden iki vapur kalkıyor,

önceleri

çıkardığı ses biraz itici , sonrası

bütün sesler sen, bütün sesler saçlarından .

saçların ki hiç susmuyorlar , nasıl bakmış

ona öyle ki taraklar .

hiç susmuyorlar, uçuşuk.

bir gülüşün var, gerek yok çayda şekere

bir gülüş ki bütün doktolar önerebilir,

öyle renkli ki izleyebilir bütün çocuklar

ve her defasında aşık olabilirim ben .

bir kez daha aşık olup,gözlerine bakıyorum, gözlerin

bütün gözleri söndürüyor sanki,

nasıl güneş , yıldızları söndürüyorsa.

öyle gündüz etraf.

sonrası ikindi.

işte o gün anladık ki

zamanın mutluluğa beslediği şey

büyük bir kindi.

ama ne gündü ?

erhan karaman