şairim ben
neye dokunduysam kirlettim
kime seslensem artık duymuyor beni
sağırlaşıyor yanı başımda ne varsa
oysa tutmalı biri milyon yıldır uzattığım bu eli
aklamak için savaş ve barışı
ve onurlandırmak için marşlar dolusu yolları
orduları ve ülkeleri..

var mıydı sahiden insanın düşmanı
kendi yüreği dışında
gizlemese ihaneti kendi düşleri arasında..

kim dediyse yalandır adımın acıdan ibaret olduğunu
gülümsemeden bakmadım asla dağlara
intifada var dediysem de bütün çocuklara
sadağımda hep gül ve karanfil gizledim
tüm cephelere öğretmek için aşkı
kır çiçeklerine ve anksiyetesi renkli kadınlara da..

sevince bütün anlamımla sevdim
kimse inanmadıysa da durumum bu
duyun beni ey tüm güçlerini nefret için harcayanlar
yuyun mintanınızdaki kan lekelerini
ve boşaltın yamalı heybelerinizi..

gülümserken dolduracağım gözyaşlarımla
bütün boşluklarınızı
beyhudedir pusatların apoletlerin ve silahların hıncı
hatırlayın ruhunuza kazılmış künyeyi
ve gizlemeyin büyülü bir mesih beklediğinizi..

ne söylesem inanılacak gibi değil
vezne gelmiyor artık ağıtlarım
çocuklar da körebe oynamaz oldu şakaklarımda
kurşun sesini ninniye çevirebilsin diye anneler
umudu tanıtsın diye beşiklere sabırla
dağlanarak harlıyorum harflerin tandırını

yürekleri de elbette
yürekleri de..