Boynu büküktü gonca, kederin kucağında
Uzaktan el uzandı, bir nefeste can diye
Günbegün çilelendi, ömrünün ocağında
Gönlüne sevda düştü, onun ile yan diye.


Meftun oldum cananın, güneş gibi yüzüne
Burcu burcu çiçekler, renk verirken özüne
Ümidini saklamış, gecenin gündüzüne
Özünde keder akar damarında kan diye.


Narin, gülden elleri, öyle hasret ki el’e
Sanki bahar gününde, zemheri vurmuş güle
Lâl olmuş avazları, gelemiyor ki dile
Dört duvar mekân olmuş. bir ömürlük han diye.


Yüklü bulutlar çökmüş, çatılan kaşlarına
Yağmur yoldaşlık eder, gözünün yaşlarına
Şen umutlar görünür, gecede düşlerine
Serin bir rüzgâr eser, rüyadan uyan diye.


Sevdanın ateşini, can evinde yakarken
Maral geldi sanırsın, gözlerine bakarken
Ellerinden kavrayıp, yüreğine sokarken
Vuslatın demlerinde, şerbetine ban diye.


Karanlık dünyasına, elbet güneş doğacak
Bulutlar artık ona, güzellikler sağacak
Nihayet yüreğine, mutluluklar yağacak
İki cihan sevdayı, tebessümle an diye.