Kirli dünyaya tertemiz bir bebek bıraktılar,
Kanıt arayanlara ise,
Günah süzülmüş şişelerde,
Kırılmış cam bardaklarda parmak izleri var.
Cehennem ateşi yakmak için,
İlk önce dudaklardan başladılar,
Şehveti damarlarına iğne ile sapladılar.
Hastane karanlığında yok oldu sonra,
Kürdan kollar ve de bacaklar.

Sigara dumanında görünmez oldu masumiyet,
Sigara daha masumdu,
Yığıldı bir sürü cenabet ceset.
Sırtlarına geçirdikleri,
Silahın namlusunda sandılar keramet,
Bir gece 03:15 de,
Patladı barut,
Yine denizin dibinde kusursuz bir cinayet.

Yaşadığımız fani dünya koskoca bir mezarlık,
Gömülmüş içine,
Hayaller,
Umutlar,
Ve de hedefler.
Belki belli eder kaderini avucunun içinde ki çizgiler,
Anne rahminden hemen sonra,
Uyarır seni gözlerinden dökülenler.
Yani der ey Adem evladı,
Cennetten kovuldun,
Akibetini belirler ameller ve de niyetler.


Vagif Seyyah Hüseynov