Yanımda öğrenciliğime meraklı garip bir amca
Ona alışıklığımı gösteriyorum sorularına
Burası garip bir dünya
Ve raylar,
Garip dünyaların yükü altında...

Dışarda hafif bir basınç kavgası,
Serinliği bizce hissedilmeyen
Sonunda yeşil, kucaklar rüzgarını
Ağaçlar, vatan edindikleri yerde,
Dalgalandırır sancak gövdelerinde dallarını
Çiçekler sevinçten ağlar
Tohum savururlar geleceğe
Oysa bozkır dirençsiz; kırılır, dökülür...
Gözyaşından bile yoksundur ki üzülür
Artık insana vereceği yalnızca küfürdür

Hızını denerken tren,
Küfür üzerine kurulu zengin yapılardı,
Gözüme takılan...
Sezerken orman kaçamaklarını,
Bencil sefalar adına işlenen suçları
Ve dönüşen insanlığı
Yükseliyordu bir yanımdan şehvetli ibadet mekanları

Büyük bir eksiklik var gördüklerimde
Hislerimde arzuladıklarımın utangaçlığı
Okullar kaçak!
Minareleri olmadığından mı?
Okullar kaçak, yüzlerde silik gelecek
Hükümleşirse sinsilik;
Okullar kaçacak!
’Anadolu’yum ben ’ der büyük bir şair
Namuslu genç ellerden bahseder ki
Gençlik kalmayacak!..


o.k.ş