Bir garip hayal var gözlerimin önünde tam çıkartamıyorum.
Sanki evime bir tepenin eteğinden bakıyorum.
Sanki evimin önünde iki kız çocuğu oyunlar oynuyor.
Ama biranda kayboluveriyor hayal gözlerimden.
Sonra başlıyorum düşünmeye bir köşede.
İnsanların içinde insanlardan uzak.


Nedense bugünlerde gözlerim hep nemli,
Dudaklarımsa biraz titrek.


Sonra biranda sen düşüyorsun aklıma, şimşek gibi,
içim ürperiyor.
Ağır bir kurşun yarası almış gibi sendeliyorum.
Ama düşmüyorum , ayaktayım her zamanki gibi.
Sonra tatlı bir yel geliyor bir taraflardan, toparlanıyorum.
Gözlerim seni arıyor" Aşkım Nerdesin?"


Sonra yine o hayal sarıveriyor gözlerimi.
Tepeleye tepeleye uyandırıyor özlemlerimi.
Ah o iki kız çocuğu yok mu? Canlarım.
Yine oyunlar oynuyorlar evimin önünde.
Hançerler saplanıyor ciğerime bu uzak şehirde.