Yağmur yağıyor dikenli teller ardına.
Yağmur yağıyor ön bahçenin avlusuna
O kadar puslu bir hava var ki;
Sanki yağmur hiç dinmeyecekmiş gibi...
Bahçenin öyle bir köşesi var ki;
Sanki köyümün bir köşesi gibi...
Hep orada oturmak,hep oraya bakmak istiyorum.
Sanki kızım oradan koşup gelecekmiş gibi geliyor.
Bakıyorum, dalıyorum, bekliyorum
Ama hiç tanıdık bir yüz göremiyorum.
Birkaç ayrık otu var, ortasına bir de gül dikmişler,
Yağmur da düşmüş üzerine ya ,
Hatıralarım depreşiyor bir bir, gözlerim doluyor.
Çaresizlik böyle bir şey olsa gerek, çıkamıyorum.
Sigara üstüne sigara yakıyorum.
Bir müddet sonra kızım geliyor güllerin içinden,
En son ayrıldığımızda bana baktığı dolu gözleriyle,
Üzerinde yine pembe bir pantolon ve bir kazak,
Yine şımarık,
Ama bu sefer sanki biraz daha büyümüş gibi.
Kalkıyorum olduğum yerden, tam koşmaya başlayacağım,
Kayboluveriyor.
Ve ben bir uçurumdan yuvarlanmışçasına ,
Sanki kafama kurşunlar sıkılmışcasına,
Düşüyorum olduğum yere, çaresizlik içinde.
Sonra, yine dalıyorum aynı, köyümün köşesine.
Bir müddet sonra koyulaşıyor düşüncelerim, hayallerim.
O ızdırap veren köşeye baktıkça sabır çekiyorum.
Bekle beni kızım, hayallerden, acılardan kurtulup birgün,
Sana geleceğim sana söz veriyorum.
Sana baba sözü veriyorum...