Bir yanına asıldım akrebin zamanı geri çevirebilmek niyetiyle,
Diğer asıldığım yanı yelkovandı,zaman akıp gitsin diye.
Akrep ’çok’ dedi.
Yelkovan ’geç’.
Yani artık çok geç ...
Bıraktım dijitali,analoğu.
Kendi pişmanlıklarıyla...

Elimde bir an kaldı,bir de yalnızlık.
Daha ne kadar geriye ilerleyebilirsin? diyordu zamanın kum taneleri.
Düşünme tozlu maziye bıraktığın yaşanmışlığını,
Ne ölmüşe ne de olmuşa çare var mı?
Hayat bir senfoniyse sen de tutmalısın bir ritim,
Zamanda akmalısın diyordu cam içinde birikenler,
Bu bir kum saati,
Yaşam ve son misaliydi,içinden hızla düşenler.

Ne çok ders veriyordu,
Tecrübe biriktirmiş öğrencisine.
Çok bilmek mi alır götürür düşüncelere,
Yoksa bir varoluş mu kendi içinde?
Süzülüp ince ince akan şu zaman,
Çalmıştır sen seyirdeyken andan.

Yani artık çok geç.
Elimde bir an kaldı,şimdi şu an.
Yalnızlıkla paylaşılmaya hiç niyeti olmayan...



Feride Abay
26.05.2014
İstanbul