33
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1461
Okunma

Gönül dersimde
kitabım sensin.aşkı sende okudum diyordun.
Görmediğin cennete değmişti ya hani gözlerin
Kablumbağa kabuğundaydın,ürkektin
Düştüğün yanlızlıklardan tutan ellerindim
.
.
Her nefes aldığında
yüreğine akardım hani.
Güldüğünde gözlerinde çiçekler solar ben açardım.
Gözlerindeki muhteşemliğimi
Yüreğindeki tazeliğimi hangi vicdanla kuruttun
Karakışlarda üşüyen gelincik çiçeğiydinde
Tenimdeki hazanı sen erittin diyordun.
O sözlerinden güç alıp
Güneş orduları gibi bin akınla
Hani kışlarını ben vuruyordum.
Şimdi Yüreğinin bir yerlerinde
Tozlanmış bir anımıyım bilmem.
Ben hala kitabın,
Ben hala güneşin
Ve hala nefesinim.
Ama sen
ey vefasızlar ülkesinin hırçın prensesi
Görüyorumki
Ne bu kitabı okuyacak göze
Ne ısınacak güneşe.
Ve
Ne içli bir nefese
Muhtacsın
Mahkumsun.
Öyle acıttınki yüreğimi
Silinmiş bir kitap gibi rafa
Sönmüş güneş gibi karanlığa
Tükenmiş nefes gibi mezara
Kaldırdın beni.