Kalbimin tıklarıyla
Vuruştum bir müddet
Galip gelemedik birbirimize
Anlayacağın durum berabere

Bahçemin içindeki güle seslendim
Solmaların olmasaydı keşke
Kırmızı, kırmızı gülüşseydin benimle
Tepende dolaşan serçeyle
İkide bir havlayan köpeğimle
Konuşursunuz kalbimle

Bazen olmak istediğim hiç kimse
Büyük dersler verir kalbime

Hiç kimse

Cılıklardan, cilikcilerden uzak
Nefretten, kinden beri, ak
Öğretilen düşmanlıkları unutmuş
Öğretilen davranışları unutmuş
Kalıplardan, şablonlardan uzak
Sanki tek başına özgürlüğe uçacak

Hiç kimse

Henüz dünyanın kültürüyle kirlenmemiş
Bencilliğe kapılıp kinlenmemiş
Hanif; tertemiz arı duru
Sanki bozulmamış doğumu
Nasıl yaratıldıysa
Nasıl doğduysa

Kalbinden, gözüne, diline düşen sevgiyle
Onurundan, sözüne, davranışına düşen saygıyla
Allah’ın nimetlerini yaratılanlarla paylaşımıyla

Göz yaşartan
Gönül dağlatan

Hiç kimse

Şu, şucu değil
Bu, bucu değil

Tapınmamıştır insana
Dolanmamıştır yalana
Dalmamıştır riyakârlığa

Hiç kimse değildir onlar büyüyünce
Bulanınca, kine, öfkeye, nefrete
İnsan olabilseydi keşke
Hiç kimse

23.05.2014 – İzmir