6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1098
Okunma
Yalnızlığın adı ne olmalıydı ki
Bunca sıkıntının içinde
Dirençlerimin son bulduğu anlarda
Kendimden uzaklaşıyordum git gide
Gözlerim bir yorgunluğun ağırlığında
Ezilip düşünceler denizine sığınıyordu
Bir şehrin buğusu üstümdeyken
Unutmayı amaçlar ediniyordum
Yürüdüğüm bu yol uzaklaştırıyordu beni
Tüm umutlarımı verdim gönülden
Gözlerim gözlerine verdiği sözün ardından
Bu yola tek çıkmanın ,savaşmanın
Serüveniyle sözleşmişti yaşamamım
Adını koyamadım hiçbir zaman
Hüznümü taşırken bedenimde
Asiliğim bencilliğime karıştı
Yürüyorum ardıma bakmaksızın
Cevap Yaz