3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1774
Okunma

Nasıl güvenmiştim
Üşüdüğünü düşünerek
İçimde küçük bir kent
Ürkek yalın ayak adımlar arasında kayıp
Yalın bir ses yükselirken semalardan
Kirpiğinin uçun da yaşlar intihara yeltenirken
Avazı çıktığı kadar haykırsa da
Kafesinden fırlayacakmış gibi göğsüne inen hüzün
Yedi başlı ejderha oluyor gözlerim
Sağım solum önüm arkam yalnızlık
Birileri zamanı durduracakmış gibi
İliklerimde sonu olmayan tüneller kazılır
Her yanım enkaz
Yığıldım yer moloz yığını
Gizli bir düşmanın hedefiyim
Ve sonsuzu yudumlarcasına susuyorum
Son umudum ellerimde çırpınırken
Acılarını bastırırken nevrim dönüyor
Zaman aşımına uğrarken hafızam
Çatlamış dudağımızda aşk sonunda ölür ..
Remziye ÇELİK
18.05.2014 01.25
5.0
100% (8)