Suretin defterlerimde
Adın kalemimde kaldı
Hatırlar mısın bilmem?
Hani masada karşı karşıya oturmuştuk;geçen akşam
Nedensiz susmalarımız
Nedensiz gülmelerimiz olmuştu birden
Sonra ilk sen başlamıştın konuşmaya
Aralara sıkıştırdığın gülmelerin hala aklımda

Suretin gözlerimde
Adın kalemimde kaldı
Yine oradaydın yine orda tam karşımdaydın
Yİne sustun yine konuşamadım
Davetsiz misafir gibiydim sende
Eline vurulmuş ekmeği alınmış bir çocuk gibiydin yanımda
Aç ve kimsesiz!
(yoksa tüm bu susmaların
boğazına takılan lokmandan mı?)

Suretin ezberimde
Adın kalemimde kaldı
Bir nefes kadar yakınındaydım
Yanında yanıbaşında
Bedenim benden habersiz,emirsizdi
Kalbim kuş olmuş çoktan uçmuş
Ayaklarım kesilmiş,gözlerim yanmış
Ellerim ceplerimin en bilinmedik yerinde
Midemde iki tabur asker savaşmış
Ölüler,enkazlar hala yerli yerinde

Suretin suretimde
Adın kalemimde kaldı...