Ak ve kara
Hiç bilmezdim karanın yara olduğunu
Hiç de görmezdim,
Akın karaya bulaştığını.
Asalet, metanet
Karanın rengi
Sefalet ve rezalet
Alnım ak diyenlerin yüreği.

Sustum yine
Susmadık mı sayısız kere…
Ne yürek dayanır
Ne de mecali kalır mazlumun
Suretleri değil mi yalan
Ya kelimeleri
İnsanım diye ortalıkta gezinenlerin…

Ağlasam da
Ya duyduklarım
Yansam da
Farkındayım şen kahkahaların.
İnsanım insan
Yalan mı söyle tüm bu yaşanan.
Biri ağlarken
Mümkün mü sefa sürmek
Yürek yanarken
Fazla söze ne hacet.

Üç günlük dünya
Bugün bana, yarın sana.
Sanma ki sonsuz ömür denen
Sanma ki görmüyor Yaradan.
Belirsiz eşkâller
Silik, kifayetsiz gölgeler
Vicdan nasıl dayanır
Hıçkırırken mazlum yetimler.

Ne ana ne bacı
Ne çoluk çocuk ne de yavuklu
Sus bir kez, nolur
Görmez misin bu emsalsiz acıyı.
Bitti oyun, kapandı perde
Ne günahı vardı, söyle
Gitti çoktan giden.

Ne dönüşü var
Ne de kaçışı bu yolun
Ne yalan ne gerçek
Elbet verilecek hüküm.
Öylesine yalnız,
Öylesine bahtsız
Hiç mi olmazsın rahatsız.

Yazık çok yazık,
Utanıyorum inanılmaz
Sefil benliğim en az senin kadar.
Günahın da ötesinde
Kötülüğün zirvesinde
Dirayetsiz onca insan
Kömür karası kadar var mı
Yürek dağlayan.