2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1156
Okunma

Maviydi gökyüzü,alınan nefesler kesik kesik
Birazdan vagonlar inerdi ölümün ensesine
Saçlar,sakallar karışırdı siyahlara
Evde ekmek bekleyenler nüsha nüsha satırlarda
Gün batarken umutlara çağlayanlar susardı
Bir nefes bir ses toprak altında
Başlarken kara elması çıkarmaya
Ne akciğer ne de insanciğer
Alamamış artık nefes
Şair ne güzel söylemiş
Yüz karası değil kömür karası
Bende derim ki olmasaydı böyle ekmek parası