Ölmeden toprak altında yaşamak onlara münhasır
Onlar yerin altına ölmeden gömülenler gönderilenler
Bir kap aş,bir çocuğunun başı eğilmesin diye
Ömrünü toprağa emanet edenler
Onlar
Yani kardeşlerimiz
Yani unutulan madenci emekçilerimiz
Onlar Kendini mahveden bir avuç yürek sahibi

Yaşamın en ücra köşesinde kazma kürek sallıyordular
Ve onlar varken
Yaşıyorken hayatta
Hiç olmadılar aslında
Çünkü;
Hepsi unutuldular yarınlar için
Dudaklarında türküler söylediler çoğu zaman
İyi bir hayat türküsü
Ama onlar için hep aynıydı yaşam denen masal
Adı;
Ölmeden toprakta yaşayanlar

Onlar bahar nedir bilmeyen
Kışı ise hep yaşayanlardı
Onlar için güneş hep ay ışığı
Onlar için yıldız topraktı
Onlar için yaşam karaydı
Yaşam onlar için aştı

Yaşamadan unuttuklarımızdı onlar
Görmeden acı yaşamlarını bildiklerimizdi
Ama kayıpları yaşamadan
Hatırlayamadık hiç birimiz

Şimdi ne fayda haykırışlarımız
El uzatmak isteyişlerimiz
Hepsi gittiler işte
Ve yine unutulacaklar zamanın gölgesinde

Mehmet Aküzüm