Bu şehir sen vefasızca gittiinde ben demiştim benim olmuştu

oysa bu şehir sen gitmeden baştan başa sen olmuştu

kimse bilmiyordu senin gidişin benim başlangıcım olmuştu

sen giderken sen olan bu şehir şimdi herseyiyle benim olmuştu



sen bu şehri haketmemiştin

bense bu şehri senin için fetih etmiştim

tamam bir fatih sultan mehmet değildim

ama ben istanbulun değil senin şehrin için eğildim



sen bu şehrin artık bir yolcusu bile değildin

oysa bu şehir senin ben bile senindim

sen ise ne yetindin ne sabredebildin

ben senin terkettiğin bu şehrin tahtının tek varisiyim



bu şehir ne kadar büyükmüş ne kadar uzunmus caddelerin

sen gidince mi büyük geldi bu şehir beni kendine mi hapsetmiştin

alışamadım burası senin şehrin sen gittin biliyorum

sen gittin ama dön tahtım senin desem döner misin



Evet bir fısıltı vardı şehirde sen gelmiştin

ben ben diyordum bu şehirde

millet körükleniyordu sen sen diye

sen yalanlarınla fetih etmişsin şehri yine

gerek yoktu bu kadar endişeye ben terkederim zaten bu tahtı sen vardın benden önce bu şehirde diye



bir sultan gibi fetih etmiştim belkide

şimdi gidiyorum bir kaçak gibi savaşamam senin gibi iki yüzlü yalancı biriyle

savaşmak mertliktir yürek ister

sende ne yürek var ne mertlik

sende var hem namertlik,hem kahpelik



senin olsun bu şehir senin olsun bu yalanla beslediğin beşerler

senin olsun benim olamaz çünkü ben doğruyum sen yalansın seni seçerler

sen yalanlarla git senin olsun şehrin bana yeter yine kuytu köşeler.