“Kısmetim” diyemedim
İçime attım heceleri
“Kıs” dedim ve öylece kalakaldım
Öteye gidemedi kekeç kalbim
Bu yüzdendir kısık sesim

Öyle serpiştirdim aramıza mesafelerimizi
Ve öyle büyüdün gözümde
Tepeden bırakılmış kar tanesi gibi

“Kısmetim” diyemedim, anca içimden
Belki sevemedim safice
Belki de çarpmadı kalbim derin derin
Sadece korktu, soğuktan değil titremesi

Güneşin utana sıkıla sırıttığı zamanlar
Tepe arkasından korkarak baş çıkarmalar
Şimdi seher vakti, aşk vakti

İçimi okşuyor serinlik
Kuşların sabrının getirdiği baharda
Titriyor tekrardan kalbim
En korkağından, en seveninden

Gün batımında arıyor seni gözlerim
Ve öylece seyrediyor gidişini
Varsın, hiç yok
Hayallerdesin, gerçekte yok
Duygu seli içinde akıntıya kapılmışım da
Haberim yok

Sabahları gölgede bırakmayan Güneş
Akşama doğru yüzü gülen Dolunay’sın
Rüyamda çiziyorsun resmini
Sonra da isim veriyorsun sanatına
Kuruluyorsun sultanlık tahtına
Ve yer ediniyorsun kalp deryamda

Ey dilden mahrum dilber!
Ey muhabbet elçisi!
Seni davet etsem
İcabet eder misin?
Yaşlanmaya, yaşlarda boğulmaya
Gözlerde kaybolmaya
Gelir misin? El ele
Zora karşı koşmaya


Muhammed İşler