Oturup konuşmayalım
Laklak eder, bozuşuruz
Boş ver dillendirmeyi
Susalım, içimiz konuşsun
Çıplaklığa anlık soyunsun
Düşüncelerimiz

Seni görmeyeyim
Bu aralar
Kekeler kalbim
Havada kalır
Hislerim
Boş ver bunları
Gel gecenin korunda yanalım
Ardından yanığımızı ıslatalım
Bir mektup yıkayalım
Tükenmiş mürekkebimizle
Morarana kadar gözlerimiz
Damlatalım kalplerimize
Tane tane, sertçe

Rüzgârın soğuğu kaçırtsın
Süzülen yaşlarımızı
Kirpiklerimize
Bir an bile kırpmayalım
Ölümsüzleşsin bakışmalarımız
Bir ayna
Ve en karanlığından bir oda lazım
Hüzünlerimiz görünmesin
Gözümüze
Sadece karanlık gözükmesin
Karanlık yansısın
Aynadan ayrı suretlerimiz

Kalemlerimiz terlesin
Soğuk soğuk
Mürekkebinin son demini
Akıtana dek
Mektuplaşalım
Geçmiş denen illeti
Çocuk kalmış hayallerimizi de
Bunları analım
Baba ve Anne yüreğimizle

Ve sıkıştıralım arasına yalansız
Bütün benliklerimizi
Üzerine serpiştirelim
Kendimizi, benimizi
Kanatlandıralım göçmenleri
Fısıldatalım serabımızı
Gerçeğiyle; acısıyla, tatlısıyla
Var sen gel
Bu geceyi mektupla ıslatalım



Muhammed İşler