Kalan hep yarım,hep sancılı kalıyor geride.
Giden gittiği yere götürüyor aşkın tüm heyecanını,varlığı ve birliğini...
Ayrılıklar hep zordur ama karşına bakmak arkana bakmaktan daha da zor.
İzlemek gideni ve götürdüğü sevinçleri,
hayatın hızlı akışına şahit olmak gibi kolay olmuyor sevgilim.
Sanki yaramın bir ucuna taktığın çengeli de götürüyorsun.
Attığın her adım daha da büyütüyor yaramı.
Paramparça duygularım ve iflah olmaz artık sen yoksun diye korkularım...

Yere değmeyen ayaklarım var şimdi.Bu koku,bu his,kıpkırmızı hasretim var.
Yatak yorgan uzanıyor sensizliğim.Kendimle hiç bitmeyen savaşım var.

Hayal ettiğim tüm zamanlar durdu şimdi,masmavi kız kulesi düğümlendi boğazın ortasına,akmıyor deniz,daha edepsiz martılar...
Al sana istanbul.
Sensizken daha yalnız,daha kalabalık ama hep korkak ve hep tutarsız...

Gün ışığım...
Ay doğumu yüzüne hasret tüm cemreler...Düştüğü yeri yakıyor hasret,
o son bakış,son öpüş son yürüyüş mesut geleceğe...
Hayalimde bunlar var ve bunlar gibi niceleri.
Ama hepsinde sen varsın,seviyorum seni,Kör olduğum gündüzler ve gerçeği yitirdiğim geceleri..