Anlamsız biliyorum
Anlamsız bu yaptığım
Bir ölümlünün ölümsüz acısını
Sadece bu zavallı kelimelerin sırtına yüklemek
Uçsuz bucaksız ruhumu
Bir avuç tabuta hapsetmekten farksız oysa ki.
Ama ben yinede
Her şey BİR den geldiği
Ve yine O na döneceği için
Umudumu hiç yitirmeden
Belki bir rüzgar olur,belki bir deli dalga
Ulaştırır diye ruhunun bir kıyısına
Birer birer bırakıyorum usulca her kelimeyi
Sonsuzluğun avcuna.

Ten kafesimden kurtulup da
Hakikate ulaşabilmiş olsaydım eğer
Ölmeden önce ölen bahtiyarların geçip gittikleri
Bütün o çöllerden geçer
Birlik ummanında yok olabilirdim.

Sevdiğimin aslında sen değil
Senin suretinde vücut bulan bir mana olduğunu
Ve her ne varsa senin adına canımı acıtan
Bana bezmi elestten miras kalan bir yara olduğunu da anlayabilirdim.

Böyle, yazık etmeseydim eğer kendime
Sureti değil manayı
Ve bütün o manaları yaratan Allah ı
Sen den binlerce ve binlerce kat daha fazla sevebilirdim.

İşte bunun içindir ki
Bu kelimeler hiç kimseden hiç kimseyedir.
Adımı bilmeyeceksin
Nasıl ki ben , o hep korktuğum gözlerinin
Hangi şehrin de durup
Bana nereden baktığını bilmiyorsam,
Nasıl ki saçlarını öpüp kokladığım her rüyadan
Adını dahi bilmediğim acılarla uyanıyorsam
Sen de benim kim olduğumu bilmeyeceksin.

Senden
Senin ruhuna bulaşmış ne tek bir harf
Ne bir bakış,ne merhamet ne de öfke
Hiçbir şey beklemiyorum
Vazgeçtim artık senden,ve sana dair her şeyden


Bana senin suretin de sunulan bu aşk
Ruhumu hapsettiğin o dört duvar içerisinde
Kafamı çaresizliğe vura vura
Öğretmeseydi eğer
Aşkın Allah a açılan en büyük kapı olduğunu
Senden,sırf sen olduğun için
Nefret bile edebilirdim.

Bu beni ölümümden sonra ilk ve son duyuşun ey sevgili
Say ki çok uzaklarda bir yıldız sevdi seni
Ne o uzun ve yalnız gecelere anlatabildi derdini
Ne de uzanıp dokunabildi saçlarını ay ışığı gibi.
Kayıp gitti işte
Ömrünün bir ucundan, bir ucuna,
Issız bir rüya gibi
Yandı ve bitti.

Say ki bir ceylan öldü göz pınarında
Sonsuzluğu içmek isterken susuzluğun dudaklarından
Kendi aksini gördü bir zerrede
Ve bildi her şeyin aslında bir olduğunu
Üzülmedi onun için
Ne ölümüne
Ne de gözlerinden kayıp düştüğü cehenneme.

Sen de üzülme ey sevgili
Seni sevmek benim kaderimdi
Hayat gibi ,aşk gibi,yalnızlık gibi
Ölüm gibi kaderimdi.


Mustafa Kemal Serhatlı.