Bizim bu hayatta yerimiz olmaz Arif Usta!
Hazin bir aşk uğruna heba ettik gençliğimizi
Her gelen bizden bir şeyler aldı götürdü
Kimi kalbimizi istedi, kimi en saf ve masum duygularımızı
Arabesk şarkılar posta koyarken sarhoş gecelere
Biz can havli ile sarıldık en acılı şiirlere

Bizim bu hayatta yerimiz olmaz Arif Usta!
Çünkü biz her şeyi karşılıksız sevdik
Bu ülkeyi, düşlerimize sokulan bir sevgiliyi
Dağların doruklarında açan, intihar çiçeğini
Alın teri döken helal ekmeğini kazanan işçileri
Kalemi ile dünyaya kafa tutan edebiyat şairlerini…

Bizim bu dünyada yerimiz olmaz Arif Usta!
Doğruların peşinde koştukça yapayalnız kaldık
Değil dokuz köy, onuncu köyden de kovulduk
Hiçe sayıldık kimi zaman, kimi zaman hatırlanmadık hep unutulduk
Kimse derman olmadı bağrımızda ki yaraya
Beynimizi kemiren sorularla
Açık denizlerde küreksiz, sandalsız kaldık
Biz hep üç kuruş menfaat uğruna satıldık pazarlarda

Bizim bu alemde yerimiz kalmadı Arif Usta!
Nehirleri ikiye bölen Musa’nın asası aşkına
Bir gecede zaman mekan kavramını geçip
Kabe’ye ulaşan Evliyalar aşkına
O kıyamet günün sahibi şanı Yüce olan Allah aşkına
Bizim söyleyecek tek sözümüz kalmadı Arif Usta!