HAYDİ UÇMAĞA
Ayrılık hoş değil, ey güzel Tanrım!
Ne acı vahşetle dolu bu vatan!
Başıboş düşünceli temelsiz insan
Döktükçe kan bir liman, ada ararım.

Kimisi serseri ömür sürer,
Kimi tasma takmayı amaç bilir
Fedakâr katil nesil yetiştirir.
Sırayla hepsi ölür, yas akseder.

Kin güden pusu kurar bütün gün
Ürkek yaşar, yaşatır beşeri
Onur olmuş katillik an ve övün
Kardeşi, eşi öldürmekle gazi her biri

Bir zamanlar cennet olan bu diyarı
Keder ülkesine, cehenneme çeviren,
Kimdi, ne zaman yaptı bir bilsen
Neden mülksüz, sömürge yaptı insanları?

Çözülse sisler; renkler, huy çıksa açığa
Gördükçe sinsi cellâtların geçişini,
Serseri kara düşüncelerin dizilişini
Vatanı terk edip kalkarsın uçmağa

Baktıkça göçmen kuşlara bütün bütün
İmrenir onların pasaportsuz özgürlüğüne
Sessiz gemiyle gitmek istersin düşler ülkesine
Güzelliğe doymak ister gönlün, ömrün

Ne hoş, ey Tanrım ne hoş
Dağlar, denizler, kıtalar aşmak
Ne hoş, özgür, mutlu olmak
Başıboş olmayan fikre, gönle koş.
Abdullah Bedeloğlu