Huzurun katsayısı kadar
Bilinmezlik seyrelmekte
Ufkun en derininde
Savrulurken yer gök
Habercisi kıyametin
Yaşanan onca densizlik

Dünde kaldı her neyse
Basireti bağlanmış
Biraz soluk
Biraz yalnız
Çoktan vakti geldi
Artık susmalı yalancının dili

Demlenirken kader
Kayıp gitmekte onca hatıra
Geçmişe nazire edercesine
Yanılsaması suretlerin
Işık tuttu karanlığa çoktan
Ve nihayete ererken zaman
Ötelenmiş onca beden

Boynu bükük bir gül
Koparmıştım dalından dün
Kıyamadım atmaya
Mümkün mü kıymak
Nihayetinde Rabbimden
Eşsiz bir parça

Bir o kadar
Soluk benizli nice insan
Nurunu kaybetmiş çoktan
Ne sizdenim
Ne de yalnız
Eşliğinde iken dualarımın

Savruk onca düş
Sayısız kırık hatıra
Taşırken günü toprağa
Ya bilinmezlik denen
Naif bir nüans
En derinde gizlenen

Çoktan çizdim yolumu çoktan
Mihenk taşı ömrün
Her neyse
Gönülden çağlayan
Gizemi saklı âlemin
Eşliğinde sevgi denen
Hazinenin

Yol o denli uzak
Bir o kadar yakın
Belki de bir yanılsama
Gönül gözümle gördüğüm
Her ne varsa
Dayadım sırtımı çoktan
O yaşlı çınara