melankolisindeyim işin
ya şehir
derin uyukluyor gece
bir sen uyanıksın
a be cığazım bulgar kızı
bakma baygın uzandığın yerden
delmesin karanlığı gözlerin
aramayasın türlü sebep
bitiyor işte her şey
gecenin
son virajıdır artık
sen kim
ben kim
birazcık kederim
birazcık sevincim
birazcık sevgilim
ve
son noktası
bu gecenin

yaşadım seni
anlattıklarını
oraları
gıdım
dirhem

balı zehirdi zamanın
umudu kırık
kanadı kırık
ölümüneydi her şey
sen
sokaktan biriydin
ben
şimdi biri sokaktakilerin
sorgulanıyordum
iç muhasipçe mi ne

nedenler çok
nedenler ahlaksız
sapır sapır her şey
birazcıklar da olsa
geride kalanlarıydı yaşanmışların

yalancıktan bri sevgi
bir sahte veda sahnesi
verilenler
alınanlar
hangisi ne
hangisi
neyin nesi

sabahın körü oldu
adımladık onca yolu
küçük bir sırtında boğazın
ilk ışıklarına yakalandık
silüetinde
şu koca
şehr-i İstanbul’un

çarpıyor
çarpıyor vallahi bu şehir beni
yine coştum
istanbul
istanbul
derin bir ah
ve
yine istanbul

tenekesi hala sıcak şarapçının
taze devrili şişe
sası kokuyorlar
çimler bile sarhoş
sahil yolu Marmara’nın
iyot
mazot
ot
asfalt yaşıyor sanki
parlak
kara
canlı kokuyor
lastik sesleri bir işitimlik uzakta
uyuyan şimdi
bir tek benim sanki
adını koyamıyorum
türsüz bir avarelik
fıkır fıkır
içimde isimsiz bir coşku
kapılmıyorsam namerdim
yalan olayım
yetmezse bu yeminim
kör olayım
Bulgar kızı
haykırmazsam seni
sarhoşu kınar
simitçisi bilekınarlar beni

mırıldanıyorum
istanbul
istanbul
seheri sabahın
istanbul
çok güzel yar
doğurgan
bir ilah
şu işe bak
taşranın grisinden
toprağın kahverengisinden
rengarenk bu şehir
bana da bir yer var

keyfindeyim
nedensizim
elimde değil
berduşum
köründe şu sabahın
solumak istiyorum
geride başım
içime çekiyorum seni
genzimde nefesin
çok büyüksün
çok güçlüsün çok

takatim yok ağırlığıma
tutunamıyorum bir yerinden senin

seveceksen
adam gibi sev diyorsun

sevmiyorsam seni insan değilim
gönlümdesin
derinimdesin
bu kadarını anlatabildim
şuramda
şuralarımda bir yerlerdesin


eylül/2004..İstanbul