sen bu hasret şehrinin hasretiymişsin
soguguda sendendi
sen olmayan herkese soguktu
ta ki gelişine kadar ve görüşüne kadar kuş seni
ötüşü bile bogukdu
taki okşayıncaya kadar saçlarını rüzgar
esişi bile burukdu
güneş eşelerken günü
aramaktaydı seni
sen bu ay şehrinin neresindesin
yoksa bir şehir tarafından
sevilmenin en tatlı anında mı?
güzelmisin?
çirkin mi?
bilmem ki bakmadım ki
sevdim ki anladım herşeyi
küstürülmüssün
kandırılmışsın
alınmış cebinden çocuklugun
büyütülmüşsün ansızın ki
nerde bir çocukluk görsen
sevinirsin
alıp bir kış vakti yorgan misali bürünürsün
sen bu kış mevsiminin güneşisin
bulutların ardında
hafif parlak
belli belirsiz
ama dur
zamanı gelir
yaz gelir
bu parlaklık bu şehre az gelir
daglıınca bulutlar
söz
mutluluk sanada
sanada gelir
arılar yapar gözlerinin rengini
nehirler bakışlarında akar
birde
seni seven varya
kahverengi düşlerde yaşar
ay ol
şen ol
belki benle olmaz ama
yinede boşver
sen hep mutlu ol
kimse yetinmez
sevmez sevgisizligi
ama ben yetinirim
çünkü
kimse degilim
severim işte sanatım bundan ibaret
susarım işte ben senden başkasına
benim için artık yaşamak
artık senden ibaret