Rabbimiz, “insan nankördür." buyurur,
Ummadığından alırsın payını.
Sırrını cümle âleme duyurur,
Kâbe’de bile kıskanır Say’ını.

Gıybeti boldur, güvenme sözüne,
Hayırda şerde, yazılmış özüne,
Belanın tokadı vursa yüzüne,
Rabbimiz, “insan nankördür." buyurur,

Bol buldu nimeti azar konuşur,
İnsanlar küçülür, kara gözünde.
İnsan görüntülü, şeytan oluşur.
Hakça paylaşamaz, durmaz sözünde.

Bilmez yaradanı, zor gelir kulluk,
Kuvvetini zulmüne, yapar kalkan.
Mizanda ateş olur yakar bolluk,
Rabbine düşmandır, şeytana tapan.

Dedin kazandın, “Bana Allah Yeter."
Hak yolda mutludur, inanan gönül.
Yazılmışsa çekelim, çile ve keder,
"Amenna “verilir, beklenen ödül.

Paylaşamadık ki, bunca nimeti,
Sevgiyi barışı, yedik bitirdik.
Bilemedik renklerdeki hikmeti,
insandık ya, insanlığı yitirdik.

Sakın hoşgörüne hayır belleme,
Yontar kendine, fetvalar uydurur.
Kibir ’ine esir, olur alleme,
Rabbimiz, “insan nankördür." buyurur,
May.14