bir nota zinciri vuruyor sağırlaşmış kulaklarıma
kırılmış bir gözyaşının ağlayışı sızıyor boşluklara
hasret kokularına ninni söylüyor hüzün nağmeleri
sessiz bir fırtınanın hırçınlığı ağıtlar yakıyor
yorgun ruhumun izbelerinde utanmadan
alevler yırtıyor karanlığın en masum siyahlığını
alazlarında sevdiğim; alevler yırtarken karanlıkları
lime lime yakıyor; kendi bilmediğim kimsesizliğim
notaların haberi yok; yılkı atları misali başıboş benliğimden
bir kemanın arşesinde yuvalanmış nağmeler dökülüyor
kıytırık mazimin solgunluğuna alevler yakıyor bilmeden
karanlığı yırtan alevlerin kıyılarında beliren silueti
kırmızıya dönüyor; karanlığın ağlayan siyahlıkları
gözlerim kan deryası ağlamaktan; notalarda canlanan sızılara
bilmiyorum...
bilmiyorum dayanacak mı yorgun bedenim
karanlıkların sonsuzluğunda kaybolurken içimi yakan
alevlerin kıyısında belirip kaybolan siluetin uzaklığına...
bir nota zinciri vuruyor sağırlaşmış kulaklarıma
kırılmış bir gözyaşının çatırdayışı eşlik ederken karanlıklara
boşlukları dolduran hayallerime gem vuramıyorum
seni düşlerken yanmaları bir kenara bıraktım sevdiğim
gözbebeklerinde canlanan siluetimin mutluluklarını
unutamıyorum...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON