Söylenecek söz çok,
söyleyecek yürek yok..
ben, yürekten susuyorum..

kelimeler yük olmuş,
dilim aciz hammal tutmuş.
ben, söyleyemediklerimle susuyorum...

taşıyamadığım hakaretlerin, haketmediğim iltifatların altında eziliyorum..

devrik bir hayat
anlamsız kılıyor yaşamımı..
ben, konuşanların aksine,
sustukça batıyorum..

ses yok! seda yok!
nağme nağme susuyor,
sessizliğimle detone oluyorum..



Prangalar vurulmuş dilime,
kelimeler sürgün..

müebbet suskunluk verse de yaşanmışlıklar,
idamlık sevdam vardı!

cevabını duymaktan ölesiye korktuğum sorularım vardı!

her adımda düstüğüm yürüyüşlerim vardı!

kalabalıklar içinde tanıştığım yalnızlıklarım vardı!

bulutların ardına gizlenmiş güneş misali, aydınlık düşüncelerim vardı!

kahrolası gülüşlerim, acınası ağlayışlarım vardı!

hiç unutmadığım, utandığım suskunluklarım vardı!

Sustukça susasım, sustukça haykırasım vardı!!

ve söyleyecek sôz çoktu, aslında
söyleyebileceğim yürek yoktu..

tıkadığın kulaklarına inat,
ben yürekten susuyorum...

Salise Erol.(saale)