15
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
3702
Okunma

Ey! Bağrımı serinleten rüzgâr!
Güneş olmasa esebilir miydin?
Bereketin yarısı kara bulut!
Rüzgârsız, seni kim getirirdi patateslerime?
Ve sen soframın tadı bal!
Çiçeksiz bir âlemde yapabilir miydi arı seni?
Ey! Serv-i simin; sen dua et aya,
Yoksa kim kordu seni suya?
Ve yaz boyu seyrettiğim vega!
Samanyolu’nun karadeliği tutmasa
Durabilir miydin bekçi gibi tepemde?
Bakıp düşündükçe tüm gördüklerim,
Bir şeylerin
Olmazsa olmazları...
Şu yaşam:
Dağıyla taşıyla, kurusuyla yaşıyla,
Soğuğuyla sıcağıyla, sırtıyla kucağıyla,
Bugünüyle ezeliyle, çirkiniyle güzeliyle,
Akıllısı delisiyle, hırsızıyla polisiyle,
Hamuduyla havuduyla, İblis’iyle Davud’uyla,
Kalkanıyla kılıcıyla, sırtındaki okuyla,
Karasıyla akıyla, açıyla tokuyla,
Beş bin çeşit bok böceğinin
Yuvarladığı bokuyla
Tezatların birbirini bütünlemesi üzerinedir...
Budur hayatı yaşanır,
Çileleri, çekilir kılan!
Ötede cazibenin vücut dili,
Beride ona yönelmiş sevgi seli.
Böyle takdir etmiş Halik,
Yaşamak için
İllaki suya muhtaç balık.
Ve
Yaşamın devamını sağlayan
Bir katre su!
Sevgi olmasa damlar mıydı?
Ve sen!
Delicesine sevdiğim
Bilesin;
Mütemmimim olduğundan,
Güzelsin...
Ve hayat;
Sen olduğun için değil,
Ben olduğum için güzel...
mütemmim : Tamamlayan, bütünleyen, bitiren, (matematikte: bütünler)