0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1040
Okunma
Aydınlık vurunca sokaklara...
El, yazıyor:
Nasıl olur acaba gerçekten aydın bir gün
Aydınlıktan, gözün gördüğünü mü anlamalı
Yoksa zamanı sevgiye bulamış beton şehrin
mutlu olduğu gün müdür aydın olan
Kuş cıvıltıları yetmiyor artık içimizi ısıtmaya
bahar günleri
Veya
yazda bir çınar gölgesi
Veremiyor istenilen serinliği
Ve aydınlığı aynı oranda
‘’ üst düzeleri, kadınların gereksiz şeyleri ortadan kaldırma adetinin verdiği hatırayla, senin hatrının üst raflarına taşıyorum’’
Şimdiyse;
Devam ediyorum:
Nasıl olur aydınlık bilir misin?
Açık ve nettir.
-mecaz alma yalnız son sözümü-
Sevgilinin sevgi dolu gülüşü...
Gülüşün gözde süzülüp
dudağa düşüşü
İşte
Odur şafağın ardından
ay ışığına boyayan
günümüzü.
