Ey karanlık dünyama ışık gibi doğan güzel
Seni sevmemek mümkün mü
Vakit’e zamana doğan güzelliğinle
Ölümü unutturan bakışınla
Kor alev bakışıyla gönlümü yakan
Ela gözleri ile bakan
Zulüm etme güzelliğinle kendine
Gel gir seni seven gönlüme
Taptaze gelincik çiçeği gibi aç koynum da
Koklayayım gül sineni doya doya
Merhamet et gülüşünle gönlüme
Ziyan etme bu gönlümü sevginden
Gel sarıl kollarına
Gizlenme kaçma seni seven gönlümde
Ya da kendi ellerinle mezarımı kaz öyle git
Sensiz güzelliğin den hasret yaşayamam
Bahar gözlerine bakmadan nefes alamam
Derin hasretin çukurların da sensiz kalmam
Bir bez parçası gibi seni seven gönlümü uçurumlara atma
Sensizliğin utancını bana yaşatma
Yaşayamam
Nefes alamam sensiz
Kaybolur giderim viran eden zalim illerde sensiz
Küsen ekinler gibi eğme başını
Ver gönlünde ki aşkını
Unutulmak olmasın yaşantımızda ömrümüz
Tek başına değil beraber yaşayalım
Beraber ölelim
Cömert olan aşkı seçelim
Paylaşılmak için gönle yerleştiren aşkı yaşayalım
Kazandığında kâr etmeyen gibi olmayalım
Benliğimizi ruhumuzu kendimizi kandırmayalım
Daima yaşatan Rahmanın yarattığı aşk ile
Yaşatmak var iken öldürmenin ne gereği var
Tatlı yüzünü bakışlarını çevirme benden güzel
Gel yaşayalım aşkın tatlı kokusu ile
Mehmet Aluç