Hep yağmur yağıyor bu aralar dünyama
Nasıl olduğunu hayal bile edemezsin
Öyle güzel öyle hoş kokuyor ki toprak
Sen bu güzelliği içine çekemezsin
Yağmur yağarken gönlümün kapısının açıldığını hissediyorum
Aldığım her nefeste bu rahmeti içime çekiyorum
Kötülükler uzak iyilikler yakın oluyor
Bu rahmetle birlikte kalbime sanki nur doluyor
Aldığım nefesi hiç vermek istemiyorum
Verince bir daha o hazzı hiç alamayacağım zannediyorum
Ama belki de yanılıyorum
Çünkü ben değilim bu rahmete sebep
Yağmur hep yağacak üzerime
Ne zaman ki sen kapıyı çekip gittin
İşte o zaman başladı yağmur sağanak sağanak dünyamda
Benim hatam değildi
Ben iken değil de biz iken bir anlam ifade ediyordu bu ilişki
Neden çünkü ben değildim bencilik eden
Sendin hep ben ben diyen
Bu dünyada bir başına bırakmadım terk etmedim seni
Seni hep önemsedim yanında olmak istedim
Seni yere göğe sığdırmayı bile beceremedim
Hep kalbimde baş köşeyi verdim
Bizim için sevgimizin için
Seni her şeyden çok sevdim
Sen biz diyemesen de
Sen aşkımı inkar etsen de
Ruhum ve bedenim yüzünü
Kara toprağa dönse de
Muhtaç olmayacam varlığına asla
Varlığım yokluğunda nefes aldıkça
Gözyaşlarımın rahmeti
Sağanak yağmur gibi yağsın dünyama
Ben öğrendim artık
Bu gönül acısıyla yaşamayı
Peki sen öğrenebilecen mi
Ben değil biz olmayı