Bin hüzzam dolaşır şarkılarda,
Bir güz, bir dram.
Senfonisi yoktur kalbimin,
Gözlerime akar şarıl şarıl yağmurlarla.

Karanlık çöktü gözlerime,
Güneşi hiç doğmadı.
Sen gittikten sonra, renklere...
Gözlerim boyanmadı.

Bir şiir yazdım sana, yarım ve buruk kaldı.
Sustum derinlere, sustum denizlere,
Susunca’da sen varsın, kaçınca’da adın.
Çıkmıyorsun aklımdan, kalbimde zifiri karartın.

Hangi şarkıyı dinlesem seninle başlıyor.
Her şarkıda sen varsın ama sonu gelmiyor.
Sana , bende şarkı yazdım benimle ağlıyor.
hep senin için bu şarkılar, feryadımı bilmiyor.

Sana yazdığım günden beridir ağlıyorum.
Sana yâd ettiğim günden beri gülmüyor şarkılar.
Yaşama sebebim de sensin, ölüm de.
Seni benden çok seven olmayacak biliyorum.

Her defasında ayrılığı yazdım, mutluluğu bilmediğimden.
Uçup gitmen yaktı beni hemde en derinden.
Şimdi bana tekrar dönsen inan hiç sevinmem.
Şarkılarda yaşıyorum seni ve bizi hayalimde.

Bir kelebek kadar belki artık ömrüm,
Her an ölüme çarpacak kadar körüm.
Sendin güneşim sendin iki gözüm.
Şarkılar da bitti artık, yolumun sonu ölüm.